Artikelen,Museumbezoek
- Artikelen uit het NRC en de Volkskrant.
- Bezoek Boijmans van Beuningen en TENT in Rotterdam.
De grootste ontwikkeling die ik gemaakt heb in de afgelopen weken is dat ik alerte ben geworden wat betreft de hedendaagse kunst. Aan het begin van dit schooljaar moest ik mezelf echt zetten tot het lezen van de krant. Ik merk dat het nu niet meer een kwestie van moeten is maar dat ik oprecht geïnteresseerd ben. Dit geldt ook voor culturele programma’s op tv.
Ik vind het wel erg lastig om artikelen te lezen die me in eerste instantie niet boeien. Deze vergeet ik dan ook weer sneller. De artikelen die me echt zijn bij gebleven heb ik hier onder beschreven.
Takashi Murakami is een Japanse kunstenaar en mocht dit jaar zijn kunst in het Versailles in Parijs tentoonstellen. Hier was wel wat ophef over omdat sommigen het niet gepast en vonden dat deze “banale kunstwerken” het kasteel onteerde. Ikzelf was juist erg onder de indruk.Een mooie manier om de kunst van vroeger te laten samen komen met de kunst van nu. Zijn er overeenkomsten? Wat zijn de verschillen? Ik denk dat het heel maf is tussen deze contrasten te mogen wandelen. Het oude franse tegenover het moderne Japanse. Ik denk zelfs dat ik de kunst van Takashi Murakami nu interessanter zou vinden dan wanneer het in een moderne ruimte had gestaan.Zowel in de Volkskrant als het NRC stond een artikel over de tentoonstelling waar ik later in TENT naar toe ben geweest. Zie volgende blz. Deze artikelen spraken me toen al aan en later bleek ook dat de tentoonstelling erg indrukwekkend was.
In de Volkskrant ging het met name over de samenwerking van de Rietveld Academie in Amsterdam en het onderwijs in Suriname. De gehele tentoonstelling is in het kader van de samenwerking. In totaal hebben er 9 Surinaamse kunstenaars en enkele Rotterdamse aan het project meegewerkt.
In het museum zelf werd de kunst niet echt uitgelegd. Het was daarom prettig al van te voren het een en ander gelezen te hebben. Ravi Rajcoomar heeft een installatie gemaakt over het hoge aantal zelfmoorden onder de jongeren in Suriname. George Struikelblok liet kinderen op spiegeltjes schrijven.
Het derde artikel wat ik erg interessant vond was die van “verrassend onvolmaaktheid”. Er is een boek verschenen:
The Beautiful door Anneke Krul. Hierin staan allerlei tekeningen van honderd mode- illustratoren. Deze afbeeldingen hebben allemaal iets mafs, lugubers. Het lijkt bijna of de mode-illustratoren een hak zetten op hun eigen wereldje. De nadruk ligt niet op de kleding maar op de modellen zelf. Deze zijn of heel erg mooi of er is toch duidelijk iets mis mee. NRC beschrijft het dan ook als schoonheid met een rauw randje. Dat mode en illustratie samenkomen is niet van de laatste tijd. Vroeger werden de modeshows door tekenaars vertaald naar het grote publiek. Ook de covers van fotobladen waren getekend. Hedendaags worden de illustraties echt als kunst beschouwd.
Rotterdam:
We zijn naar het Boijmans van Beunigen museum in Rotterdam geweest. Met mooie tentoonstellingen van ondermeer Kees van Dongen en Olaf Ediasson.
Ook zijn we naar TENT geweest waar de tentoonstelling Paramaribo te zien was.
Van te voren hebben we informatie gezocht over verschillende musea. Onze keuze was dus uiteindelijk gevallen op Boijmans en Beuningen, Tent en Witte de Wit. Helaas was deze laatste niet toegankelijk.
Bij Boijmans van Beuningen waren er verschillende tentoonstellingen te zien, maar ik vond die van Olaf Ediasson het indrukwekkends.
Zijn notion motion was eigenlijk enorm simpel.
Een bak met bewegend water, geprojecteerd op een doek. Toch was het effect heel boeiend. Ediasson wist je te verwonderen met de natuur, water. De fascinerende bewegingen werden geaccentueerd door de ruimte. Deze was groot, leeg en donker.
Daardoor lag er extra nadruk op de projectie.
Wat het Boijmans natuurlijk erg bijzonders maakt is de kapstok midden in de hal. Het ontwerp is van Wieki Soomers en dient zowel voor het opbergen van de jassen als de tassen. Het leuke is dat je als “kijker” betrokken wordt bij het kunstwerk door zelf je jas op te hangen. Wieki Soomers heeft ook nog haar beroemde bad in de vorm van een boot in het museum tentoongesteld. Deze heeft verder geen extra bijzondere functies.
In TENT hebben we de tentoonstelling Paramaribo Perspectives bekeken. Deze ging over de massamoord in Suriname. Bij de eerste kamer was de vloer bekleed met allemaal spiegeltjes. Deze spiegeltjes waren beschreven door kinderen uit een weeshuis. Kinderen waarvan de ouders/verzorgers vermoord waren. Dit was erg ontroerend om te lezen. Ik heb een tijd daar op de grond gezeten. Zelden heb ik dat ik zo geraakt wordt door kunst. Ook was er een ruimte met allemaal hoedjes die de mannen symboliseerden die waren overleden. Er was een groot gedicht bij geschreven over een meisje die haar vader was verloren. Op de achtergrond hoorde je een vrouw zingen op de begrafenis van een familielid, dit alles bij elkaar gaf een hele zware lading. De rest van de tentoonstelling was ook erg indrukwekkend en emotioneel.
Bronnenlijst
NRC
Paramaribo Perspectives
De ogen sluiten voor andermans verdriet, door Nina Jurna
Verrassend Onvolmaakt, door Herien Wensink
Een Boeddha met een Januskop, door Hans den Hartog Jager
Volkskrant
Surinaamse kunst, een golf aan installaties,door Wim Bossema
Internet
